Grande Punto Abarth-Peugeot 207 Rallye
Όταν οι δεσμοί με το παρελθόν είναι τόσο ισχυροί, που δεν μπορούν να κοπούν, τότε απλώς έρχεται η ώρα της αναβίωσης. Και όταν υπάρχουν τα χαρακτηριστικά «Abarth» και «Rallye» -ή, αλλιώς, αυτό που ονομάζουμε «αγωνιστικές ρίζες»- το ενδιαφέρον κορυφώνεται...
ΔΕΝ είναι λίγες οι εταιρείες που έχουν συνδέσει το όνομά τους με τη σπορ φιλοσοφία και την οδηγική ευχαρίστηση παρουσιάζοντας κατά καιρούς κατασκευές που απευθύνονται στον οδηγό, και μόνο σ’ αυτόν. Συνήθως ο χαρακτηρισμός είναι εκείνος που κάνει τη διαφορά, είτε με την προσωνυμία «GTI» είτε με κάποιο άλλο αρκτικόλεξο. Στη δική μας περίπτωση, οι λέξεις «Abarth» και «Rallye» είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το σπορ χαρακτήρα, τις αγωνιστικές καταβολές και, εντέλει, τις νεανικές αναμνήσεις -αλλά, ευτυχώς, όχι μόνο με αυτές- για τους περισσότερους φίλους της αυτοκίνησης. Και αν η λέξη «Rallye» δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό αλλά και τη ζωή μας, δεν ισχύει το ίδιο για την Abarth, η οποία ουσιαστικά επανέρχεται στο προσκήνιο, ξεκινώντας τη δική της, αυτόνομη πορεία σε σχέση με τη «μαμά» Fiat πριν από ένα χρόνο. Ο καιρός πέρασε, και ο Σκορπιός ήρθε και στη χώρα μας, έτοιμος να «δηλητηριάσει» τους αντιπάλους του στην κατηγορία. Στα αμαξώματα του Grande Punto και του «207» το παρελθόν αναβιώνει μπροστά μας εν έτει 2008...
Ομολογκασιόν!
Ο στόχος και των δύο κατασκευών είναι κοινός: η προσέλκυση ενός σαφώς πιο νεανικού και δυναμικού κοινού, το οποίο έχει ως πρώτη προτεραιότητα την οδήγηση και την ευχαρίστηση. Βέβαια, αυτό δεν είναι ποτέ αρκετό, αφού υφίσταται και η ανάγκη της αισθητικής διαφοροποίησης. Σε αυτήν την περίπτωση, το Grande Punto Abarth έχει σαφώς το κάτι παραπάνω. Κατ’ αρχάς, όταν ο Τζουτζάρο σχεδίασε το ιταλικό μοντέλο, είχε εξαιρετική διάθεση και του χάρισε μια καλαίσθητη και δυναμική γραμμή. Αυτή έχει τονιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους της Abarth, οι οποίοι επιζητούσαν τη διαφοροποίηση σε σχέση με τα μοντέλα της Fiat. Και ο στόχος τους επετεύχθη. Η νέα μάσκα, με τα εμπρός φανάρια να έχουν σκουρόχρωμο εσωτερικό, αλλά και οι ενσωματωμένοι ευμεγέθεις προβολείς ομίχλης τού χαρίζουν μια πρώτη αρκετά άγρια εικόνα. Το μαύρο πλαστικό περίβλημα στους θόλους εμπρός και πίσω τονίζει ακόμα περισσότερο τις καμπύλες, την ώρα που οι τροχοί των 17 ιντσών φροντίζουν να τους γεμίζουν. Ανάλογη είναι η εικόνα στο πίσω μέρος, με τα σκουρόχρωμα φωτιστικά σώματα, τη διακριτική μαύρη αεροτομή (που κάνει εξαιρετική αντίθεση με το λευκό αμάξωμα) και τη διπλή απόληξη της εξάτμισης, την ώρα που οι κόκκινοι καθρέφτες μοιάζουν να είναι το κερασάκι στην τούρτα... Και, αν δεν αρκούν αυτά, μία ματιά στις -επίσης- κόκκινες λωρίδες στο πλαϊνό μέρος του αμαξώματος με την επωνυμία της Abarth είναι αρκετή, για να πείσει για του λόγου το αληθές. Την ίδια ώρα, το 207 Rallye διαφοροποιείται σε σχέση με τον «κλώνο» του, το GT, σε ένα και μοναδικό στοιχείο: την τρίχρωμη λωρίδα -σήμα κατατεθέν- των Rallye στο εμπρός, στο πίσω και στα πλαϊνά μέρη του αμαξώματος. Ακόμα και οι τροχοί των 17 ιντσών είναι ίδιοι με εκείνους της έκδοσης GT, τη στιγμή που ανάλογη είναι η εικόνα και στο εσωτερικό των δύο αυτοκινήτων. Η λευκή λωρίδα που καλύπτει κατά μήκος το ταμπλό του Abarth, τα μπάκετ καθίσματα με το Σκορπιό σε περίοπτη θέση, ο πίνακας με τα νέα όργανα, η κεντρική κονσόλα, με το κουμπί Power Boost να δεσπόζει, σχεδόν τα πάντα είναι διαφοροποιημένα σε σχέση με το δικό σας Punto. Αντίθετα, στην περίπτωση του Rallye τίποτα δε μαρτυρά ότι πρόκειται για μια σπορ έκδοση, με εξαίρεση τα μεταλλικά πεντάλ και τον ασημένιο επιλογέα. Βέβαια, η ποιότητα παραμένει σε πολύ καλά επίπεδα, αλλά, αναφορικά με το σπορ χαρακτήρα της κατασκευής, δεν υπάρχουν στοιχεία που να προδίδουν του λόγου το αληθές.
Στο σέρβις...
Ή, αλλιώς, εκεί όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι μηχανικοί. Το Grande Punto έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές, σχεδόν σε κάθε μέρος του αυτοκινήτου. Πρώτη και κύρια είναι το γεγονός ότι το μετατρόχιο είναι αυξημένο κατά 6 εκ. Η αρχιτεκτονική της ανάρτησης μπορεί να παραμένει ίδια, με γόνατα ΜακΦέρσον, ψαλίδια βάσης και αντιστρεπτική εμπρός, ενώ πίσω έχουν διατηρηθεί ο ημιάκαμπτος άξονας και η αντιστρεπτική, αλλά η τελευταία έχει πλέον πάχος 19 χλστ. Τα εμπρός ελατήρια είναι κατά 20% πιο σκληρά, ενώ το αμάξωμα έχει χαμηλώσει γενικότερα κατά 10 χλστ. Ο κινητήρας είναι ο γνωστός της οικογένειας T-Jet χωρητικότητας 1.400 κ.εκ. και 120 ίππων, με τη διαφορά ότι μετά τις παρεμβάσεις των ανθρώπων της Abarth η απόδοσή του αγγίζει τους 155 στις 5.500 σ.α.λ. και τα 23,4 χλγμ. ροπής στις 3.000 σ.α.λ., με τον υπερτροφοδότη να παραμένει αυτός της IHI. Νέα είναι η ηλεκτρονική μονάδα διαχείρισης του κινητήρα αλλά και το ιντερκούλερ, το οποίο μάλιστα ήταν και αυτό που οδήγησε τους ανθρώπους της Abarth στην επανασχεδίαση του εμπρός προφυλακτήρα, έτσι ώστε να βρεθεί και ο απαραίτητος χώρος για να τοποθετηθεί. Όσον αφορά το σύστημα πέδησης, οι αεριζόμενοι εμπρός και πίσω δίσκοι φέρουν την υπογραφή της Brembo. Στην περίπτωση του Rallye, αναφορικά με την ανάρτηση, η φιλοσοφία της αρχιτεκτονικής της είναι αντίστοιχη με του Grande Punto Abarth, φέροντας γόνατα ΜακΦέρσον και αντιστρεπτική μπροστά και ημιάκαμπτο -σήμα κατατεθέν των Γάλλων- πίσω. Κάτω από το εμπρός καπό βρίσκεται τοποθετημένος ο γνωστός -πλέον- 1.600άρης 4κύλινδρος κινητήρας, απόρροια της συνεργασίας με την ΒΜW. Εφοδιασμένος με σύστημα άμεσου ψεκασμού και υπερτροφοδότη τεχνολογίας Turbo High Pressure, έχει απόδοση 150 ίππων στις 5.800 σ.α.λ. και εντυπωσιακές τιμές ροπής, αφού είναι διαθέσιμα 24,5 χλγμ. από τις 1.400 σ.α.λ.! Βέβαια, αυτοί που λένε σε αυτές τις περιπτώσεις την αλήθεια είναι, ως γνωστόν, οι αριθμοί, και συγκεκριμένα μετά τις απαραίτητες μετρήσεις στην ευθεία του Ακραίφνιου. Εκεί το Abarth έχει τον πρώτο λόγο, αφού είναι ταχύτερο στις επιδόσεις του τόσο από στάση όσο και εν κινήσει. Συγκεκριμένα, από στάση για τα πρώτα 100 χλμ., το Punto χρειάζεται 8,1 δλ., την ώρα που για το Rallye απαιτούνται 8,6 δλ. Η εικόνα δεν αλλάζει ούτε στις ρεπρίζ, αφού και εδώ η υπεροχή του Abarth είναι εμφανής. Χαρακτηριστικά σας αναφέρουμε (πριν σας παραπέμψουμε στο σχετικά πίνακα) ότι για τα 80-110 χλμ./ώρα με 3η σχέση στο κιβώτιο απαιτούνται 3,8 δλ. και 4,5 δλ. για το Punto και το «207», αντίστοιχα, με 4η χρειάζονται 4,6 δλ. και 5,3 δλ., ενώ, έχοντας επιλέξει 5η, ο χρόνος αγγίζει τα 6,1 και 6,8 δλ., αντίστοιχα. Και όλα αυτά, την ώρα που η μέση κατανάλωση και στις δύο περιπτώσεις είναι παρόμοια, αφού η μέση τιμή ήταν πολύ κοντά στα 12 λίτρα, με το δεξί πόδι να μη διακρίνεται για την ελαφρότητα του...
Στην ειδική!
Οι προδιαγραφές αναμφίβολα είναι σημαντικές και μας δίνουν μια πρώτη εικόνα, αλλά η αίσθηση είναι εκείνη που κάνει πάντα τη διαφορά. Το ίδιο συμβαίνει στους αγώνες: Όσο κι αν ρυθμίσεις μια ανάρτηση, αν δεν εκκινήσεις στην ειδική, δεν μπορείς εύκολα να εντοπίσεις τα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου. Ακόμα και εκεί, λοιπόν, το Grande Punto Abarth καταφέρνει και προσφέρει το κάτι παραπάνω. Η ρύθμιση της ανάρτησης μοιάζει ιδανική, αφού, ναι μεν είναι σκληρό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ενοχλεί τους επιβαίνοντες, απορροφώντας ικανοποιητικά και τις όποιες εγκάρσιες ανωμαλίες, την ώρα που το αμάξωμα διακρίνεται για τη στιβαρότητά του. Όταν προσπαθήσει να το πιέσει κανείς στο όριο, θα εντυπωσιαστεί από τις αντιδράσεις της ανάρτησης και του αμαξώματος. Ελάχιστες κλίσεις, ουδέτερη συμπεριφορά και, ουσιαστικά, αυτό που πρέπει να κάνει ο χειριστής είναι να σημαδέψει την επόμενη στροφή. Η υποστροφή θα εμφανιστεί αρκετά ψηλά, φανερώνοντας έναν απόλυτο χαρακτήρα που θυμίζει περισσότερο αγωνιστικό αυτοκίνητο. Βέβαια, ακόμα και τότε δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα, αφού, εκτός από το γεγονός ότι οι όποιες τάσεις είναι ελεγχόμενες, η τάση του αμαξώματος να γλιστράει χωρίς να υπερστρέφει, ουσιαστικά με τα τέσσερα, βοηθά τον έμπειρο οδηγό να προσπαθήσει για το κάτι παραπάνω. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και σε σχέση με την Alfa Romeo MiTo, με την οποία και μοιράζονται το ίδιο πάτωμα, η ρύθμιση της ανάρτησης είναι τέτοια, που το κάνει σαφώς πιο ευχάριστο. Ίσως το ρόλο του να παίζει και το διαφοροποιημένο ESP, το οποίο, αν και δεν απενεργοποιείται, είναι ρυθμισμένο έτσι ώστε να παρεμβαίνει έπειτα από μία συγκεκριμένη γωνία. Παράλληλα, ο κινητήρας είναι γραμμικός και δεν τρομάζει, αλλά ούτε εντυπωσιάζει με τις εξάρσεις του, δείχνοντας σαφώς την προτίμησή του στις μεσαίες στροφές περιστροφής. Σύμμαχος το σύστημα διεύθυνσης, το οποίο, αν και δε διακρίνεται για την ακρίβειά του γύρω από την ευθεία, καθώς είναι ηλεκτρικό, είναι πολύ καλό σε αίσθηση και παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες. Μελανό σημείο; Ο επιλογέας με τις μακριές διαδρομές, ο οποίος δεν ταιριάζει στην όλη κατασκευή, αν και έδειξε να μην ταλαιπωρείται εύκολα.
Το 207 Rallye, από την πλευρά του, φανερώνει από την πρώτη στιγμή το χαρακτήρα του. ¶νετο και φιλικό, με την ανάρτησή του να φροντίζει να αποσβένει κάθε είδους ανωμαλία, και μάλιστα χωρίς δυσκολία. Ουδέτερο σε γενικές γραμμές και, όταν ο χειριστής αποφασίσει να πιέσει, θα εμφανίσει έντονες τάσεις υποστροφής, με το ESP όμως να παρεμβαίνει σαφώς πιο εύκολα. Πάντως, το εξαιρετικό σύστημα διεύθυνσης, τομέας στον οποίο οι «Γαλάτες» έχουν ακόμη το «μαγικό φίλτρο», αποτελεί το στοιχείο που κάνει τη διαφορά. Σε διαδρομές με ανοιχτές στροφές μπορεί εύκολα κανείς να χαράξει ιδανικές πορείες, δίνοντας με το τιμόνι τις απαραίτητες εντολές-σημάδια. Και όλα αυτά, με το πλαίσιο να είναι σαφώς πιο φιλικό και ικανό να συγχωρέσει πιο εύκολα το λάθος του χειριστή. Ο κινητήρας ξεχωρίζει για την ελαστικότητα και τη ροπή του, στοιχείο σημαντικό, αφού -ευτυχώς- δε χρειάζεται να καταφεύγει ο οδηγός συχνά στον ασαφή επιλογέα. Μάλλον, είναι η ώρα να χρησιμοποιηθεί αυτός του 308 GT στις περισσότερες σπορ εκδόσεις της γαλλικής εταιρείας...
Flying!
Σε μια περίοδο όπου οι περισσότερες κατασκευές είναι αποστειρωμένες και, ουσιαστικά, η φιλικότητα προς το περιβάλλον και το χρήστη-οδηγό είναι ο πρωτεύων στόχος, υπάρχει μια μικρή μερίδα ανθρώπων που αναζητούν το κάτι παραπάνω. Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν κάποιο υπέρογκο ποσό, δικαίως, καταφεύγουν σε κατασκευές αυτού του είδους. Το Peugeot Rallye ή, καλύτερα, GT είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση, η οποία επιτρέπει στον οδηγό να κινηθεί γρήγορα και, πάνω απ’ όλα, με ασφάλεια, χωρίς όμως να προσφέρει την αίσθηση των «αείμνηστων» Rallye του παρελθόντος. Μία ολόκληρη γενιά μεγάλωσε με τους αριθμούς «205» και «106», οι οποίοι συνοδεύονταν από τις τρεις χρωματιστές γραμμές και το συγκεκριμένο κωδικό. Το «207» δεν είναι αντίστοιχο με τις κατασκευές αυτού του είδους. Είναι το Abarth; Σίγουρα, πλησιάζει πάρα πολύ. Δεν είναι μόνο η εμφάνιση που κάνει τη διαφορά, αλλά και η εν γένει συμπεριφορά του. Σε κάθε είδους δρόμο θυμίζει αγωνιστική κατασκευή, περισσότερο απόλυτη, απαιτώντας σεβασμό και προσπάθεια για να κινηθεί γρήγορα, χωρίς να συγχωρεί τόσο εύκολα. Ουσιαστικά, μας θυμίζει τι σημαίνει Abarth, αλλά και γιατί θέλαμε οι περισσότεροι να αγοράσουμε κάποτε ένα 106 Rallye και απλώς να τοποθετήσουμε έναν κλωβό ασφαλείας, για να εκκινήσουμε στην αγαπημένη μας ειδική διαδρομή._ Π. Τ.
GRANDE PUNTO ABARTH
ΥΠΕΡ/ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ/ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ/ΕΜΦΑΝΙΣΗ
ΚΑΤΑ/ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΑ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ
PEUGEOT 207 RALLYE
ΥΠΕΡ/ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ/ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΙΝΗΤΗΡΑ/ΦΙΛΙΚΗ ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
ΚΑΤΑ/ΜΑΛΑΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ
ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Η φιλοσοφία του Abarth
- Η φιλικότητα προς το χρήστη του «207»
ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Οι ζάντες των 17 ιντσών (όταν έχουμε δει εκείνες της έκδοσης esseesse...)
- Που το Rallye είναι ουσιαστικά το GT
- ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ...
- Το Punto να μην είχε ηλεκτρικό τιμόνι
- Το ESP στο Rallye να απενεργοποιείται
Στο δυναμόμετρο...
Η επίσκεψη στο δυναμόμετρο της Mustang είναι πια επιβεβλημένη, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με δύο κατασκευές που στο επίκεντρο βρίσκεται σε κάθε περίπτωση ο κινητήρας. Το Abarth, λοιπόν, έκλεψε τις εντυπώσεις, αφού η ισχύς του αγγίζει τους 144,7 ίππους στους τροχούς στις 5.500 σ.α.λ., την ώρα που η ροπή του είναι 21,8 χλγμ. στις 3.800 σ.α.λ. Παράλληλα, το «206» έδειξε 136,3 ίππους στις 6.300 σ.α.λ. και ροπή της τάξεως των 21,4 χλγμ. στις 2.800 σ.α.λ. Παρατηρώντας το γράφημα, είναι φανερή η γραμμική λειτουργία του Abarth, με την πτώση της ισχύος να ξεκινάει από τις 5.500 σ.α.λ. Αυτή είναι και η διαφορά σε σχέση με το «207», του οποίου η καμπύλη ισχύς έχει ανοδική πορεία σχεδόν μέχρι το όριο περιστροφής του, χωρίς να παρουσιάζει πτωτικές τάσεις. Τέλος, η μέγιστη ροπή του «207» εμφανίζεται πιο χαμηλά σε σχέση με του Abarth, αλλά στο τελευταίο και αυτή η καμπύλη είναι πιο γραμμική.
Το χρώμα του χρήματος
Και στις δύο περιπτώσεις, η τιμή θεωρείται άκρως ανταγωνιστική. Το Abarth κοστίζει 18.400 ευρώ, με τον εξοπλισμό του να θεωρείται πλήρης, περιλαμβάνοντας έξι αερόσακους, ESP, ASR, ABS και όλα τα καλούδια σχετικά με την άνεση των επιβαινόντων, την ώρα που διατίθεται και σε τρία χρώματα (λευκό, μαύρο, κόκκινο) από τον Όμιλο Παζαρόπουλο, ο οποίος έχει αναλάβει την αντιπροσώπευση της ιταλικής φίρμας στην Αττική, και, αντίστοιχα, τον Όμιλο Σφακιανάκη για τη Θεσσαλονίκη. Βέβαια, δεν πρέπει να λησμονούμε και την αναβάθμιση με το esseesse kit, η οποία κοστίζει 4.300 ευρώ και μπορεί να πραγματοποιηθεί μέχρι τα 20.000 χλμ. Το Rallye, από την πλευρά του, ξεκινάει από τα 17.700 ευρώ, με το βασικό εξοπλισμό να διαθέτει όλα τα απαραίτητα καλούδια αναφορικά με την άνεση των επιβατών, όπως φυσικά και ABS, ESP.
Ιαβέρης Bros!
«Abarth» και «Rallye», λοιπόν: Δύο λέξεις ταυτισμένες με το χώρο των αγώνων. Για αυτόν το λόγο, από τη διαδικασία της δοκιμής δε θα μπορούσαν να λείψουν δύο Έλληνες αγωνιζόμενοι, που θα μας έδιναν ακόμα μία πιο εμπεριστατωμένη άποψη σχετικά με τη συμπεριφορά των αυτοκινήτων. Ο λόγος για τους δύο από τους τρεις αδερφούς Ιαβέρη, τον Κωνσταντίνο και τον ¶ρη. Ο πρώτος είχε διατελέσει επίσημος οδηγός της Fiat, κατακτώντας τον τίτλο στην κατηγορία F3 επί τέσσερα συναπτά έτη με Punto Kit Car και S1600, ενώ ο δεύτερος, που είναι και μεγαλύτερος σε ηλικία, ήταν ο επίσημος οδηγός της Peugeot το 2003 με το 106 Maxi. Ο Κωνσταντίνος ξεχώρισε αμέσως το χαρακτήρα των δύο αυτοκινήτων: «Το Abarth παραπέμπει περισσότερο σε αγωνιστικό και έχει σαφώς πιο σπορ προσανατολισμούς. Ο κινητήρας του είναι πολύ γραμμικός, με αποτέλεσμα να μη σου δίνει την εντύπωση ότι διαθέτει την ισχύ που αναγράφεται. Η ανάρτησή του είναι πολύ καλή, αφού, αν και είναι σκληρό, δεν κοπανάει και απορροφά εξαιρετικά τις εγκάρσιες ανωμαλίες. Στο δρόμο είναι πιο ουδέτερο από το Rallye, δίνοντας παράλληλα μια αίσθηση αγωνιστικού αυτοκινήτου. Το “207”, από την άλλη, έχει έναν αντίστοιχο σε λειτουργία κινητήρα, την ώρα που είναι γενικότερα πιο φιλικό προς τον οδηγό. Η ρύθμιση της ανάρτησης είναι πιο μαλακή, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται νωρίτερα τάσεις υποστροφής. Είναι -θα έλεγα- ένα πολιτισμένο αυτοκίνητο». Ο ¶ρης, από την πλευρά του, δε διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα στην άποψή του, τονίζοντας και αυτός ότι το Abarth έχει πιο σπορ χαρακτήρα. «Το Abarth έχει, ακόμα και ελέω εμφάνισης, πιο σπορ φιλοσοφία. Στο δρόμο, αν και οι κινητήρες δείχνουν να έχουν την ίδια ισχύ, το “207” μοιάζει να είναι λίγο πιο αργό. Ενοχλητική είναι η παρουσία του ESP στο “207”, το οποίο παρεμβαίνει εύκολα, ακόμα και κατά τη διαδικασία της επιτάχυνσης. Το Abarth είναι πιο απόλυτο στο δρόμο, προσφέροντας μια αγωνιστική αίσθηση, την ώρα που το “207” είναι μαλακό και πιο υποστροφικό. Ακόμα και τα φρένα έχουν καλύτερη αίσθηση, αν και αυτά του Rallye είναι το ίδιο αποδοτικά.» Και οι δύο κατέληξαν, πάντως, με μία φωνή στο εξής συμπέρασμα: «Το Punto είναι Abarth, αλλά το “207” δεν είναι Rallye»...